Cultuuragenda

Zaterdag 21 december trok ik richting Zaventem om naar het kerstconcert van kinderkoor Clari Cantuli en jeugdkoor Clari Cantus te luisteren.
Het optreden ging door in de Sint-Martinuskerk, wat meteen voor een mooi decor zorgde.

Het kinder- en jeugdkoor wisselde elkaar af en enkele liedjes werden samen gezongen. 
Verschillende kerstliederen passeerden de revue: traditionele liedjes, moderne liedjes, liederen in het Oud-Nederlands, in het Latijns en zelfs in het Zweeds!


Het optreden, dat in totaal een dik uur duurde, vloog voorbij. Het kinderkoor begeleidde sommige van hun liedjes met instrumenten of handengeklap, het jeugdkoor zorgde voor een heus "surround system" door zich rond het publiek te verspreiden, ...


Aan alle zangers (en in het bijzonder aan mijn vriendin Laura die meezong): een dikke proficiat, keep up the good work!


Doelgroep: zowel geschikt voor kinderen als volwassenen

Muzische talen: muziek
Kritische reflectie: mijn eerste ervaring met een klassiek zangkoor was voor mij zeer positief! Het niveau lag enorm hoog en de afwisseling zorgde ervoor dat de interesse steeds gewekt bleef. Mijn angst dat klassiek 'saai' betekent, bleek dus absoluut ongegrond! 
Dit neem ik mee naar de praktijk: de opstelling van de zangers! Als ik met mijn klas later eens een lied moet zingen voor publiek (vb. bij een Sinterklaasfeest, een schoolfeest, ...), wil ik zeker de "life surround-system" methode eens uitproberen! Origineel en met een geweldig resultaat!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Op 23 november ging ik naar de toneelvoorstelling "Een huis vol dromen", van toneelgezelschap 't Kelderken uit Kemzeke.
Hoewel ik al drie jaar in Kemzeke woon, had ik nog geen enkele voorstelling gezien van dit gezelschap.


"Een huis vol dromen" speelt zich af in een psychiatrische instelling. Op een dag komt er een nieuwe verpleger, Gene, die vol frisse ideeën zit en de patiënten met respect behandelt.



Jammer genoeg wordt de frisse wind die Gene wil laten waaien in de instelling niet in dank afgenomen door Norma, de verpleegster die al jaren op de afdeling werkt. Dit resulteert in constant geruzie tussen Norma en Gene.



Op een dag ontdekt Filip, een van de patiënten, dat er iets ongepasts gebeurd is tussen de dokter en Sally, een jong meisje dat ook in de instelling zit. Alleen... Filip kan/wil niet praten en dus duurt het een tijdje vooraleer Gene en de andere patiënten doorhebben wat er aan de hand is.



Om Sally, die na de gebeurtenissen zelfmoord heeft gepleegd, te 'wreken', besluiten de patiënten en Gene om zelf voor gerechtigheid te zorgen...



Doelgroep: volwassenen

Muzische talen: drama
Kritische reflectie: hoewel het verhaal een zwaar onderwerp behandelt, was het toneel heel aangenaam om te zien. De toneelspelers zetten de verschillende types van patiënten heel goed neer en af en toe was het echt grappig.
Nu ik een voorstelling van de toneelgroep gezien heb, ga ik zeker hun website in de gaten houden voor nog meer van hun werk!
Dit neem ik mee naar de praktijk: met een eenvoudig decor (een tafel en enkele stoelen) kan je een heuse sfeer creëren. Door kleine details en voorwerpen te gebruiken, kan je ook duidelijk maken waar een verhaal zich afspeelt.

---------------------------------------------------------------------------

Zaterdagavond, 2 november, ging ik met Mieke naar de voorstelling "Mobile" van Cie Chabatz d'Entrar in CC Ter Vesten in Beveren.

Drie mannen die met wat houten balken, een houten ladder en enkele gadgets meer dan een uur lang acrobatische toeren uithalen en een volle zaal kinderen entertainen. Er werd meerdere keren luidkeels gelachen met de gekke stoten die de drie Franse mannen uithaalden.

Doelgroep: kinderen tot +/- 12 jaar
Muzische talen: drama, beweging, muziek
Kritische reflectie: ook zonder woorden en enkel onder begeleiding van leuke circusmuziek was de voorstelling een succes! De doelgroep is duidelijk kinderen: de grapjes zijn nogal cliché. Toch kan je ook als volwassene een glimlach af en toe niet onderdrukken. Al bij al een aanrader!
Dit neem ik mee naar de praktijk: deze voorstelling gaf me een idee voor een dramales. Wat als... de kinderen niet meer kunnen praten?! Hoe maken ze zichzelf dan duidelijk? Op deze manier kunnen ze de overdreven mimiek en grootse gebaren, die in deze voorstelling prominent aanwezig waren, ook eens uitproberen.
-----------------------------------------------------------------------------------


Op woensdag 9 oktober kwam Raf Walschaerts zijn nieuwste show "jongen toch" voorstellen in het museumtheater in Sint-Niklaas.
Ik kende Raf  Walschaerts van het cabaret duo "Kommil Foo" en was al een grote fan van zijn hese stem en manier van spelen en vertellen.
Aangezien het een try-out was, was het een kleine zaal en een beperkt publiek, wat meteen voor een heel intieme en persoonlijke sfeer zorgde.

Tijdens de voorstelling vertelt Raf over zijn ouderlijke huis, waar nu een bevriend koppel in woont. De vrouw van het koppel is een vroegere liefde van hem, waardoor hij niet veel van de man moet weten.
Hij wordt uitgenodigd voor een etentje en terwijl hij in zijn vroegere huis zit en er allerlei herinneringen naar boven komen, belt er een jonge man uit Syrië aan.
Hij wordt ook uitgenodigd voor het etentje en de gesprekken die volgen zijn eigenlijk niet echt na te vertellen.
Er worden sprongen gemaakt van vroeger naar nu, van realiteit naar hypothetisch, ...
Af en toe wordt het verhaal onderbroken door een liedje, steeds vol emoties en enkel begeleid door een gitaar.

Als afsluiter nog een mopje uit de show:

Een Indiër wil met zijn olifant de grens naar Pakistan oversteken. De Pakistaanse douanier houdt de man tegen en zegt: "sorry meneer, u mag de grens niet over met uw olifant."

De Indiër gaat terug, neemt een boterham, smeert er boter op en kleeft deze op de kop van de olifant. Daarna kleeft hij een boterham op het achterste van de olifant en zo keert hij terug naar de grens.

Opnieuw zegt de Pakistaanse douanier: "Meneer, ik zei toch dat u de grens niet over mag met uw olifant."
Daarop antwoordt de Indiër: "Ik mag toch wel tussen mijn boterham leggen wat ik wil zeker?!"


Doelgroep: volwassenen

Muzische talen: drama, muziek
Kritische reflectie: het anderhalve uur dat de show duurde vloog voorbij en na afloop was ik nog steeds even onder de indruk van Raf Walschaerts. In mijn ogen is hij ook solo meer dan de moeite waard! Zijn humor, algemene flair en prachtige stem zijn slechts drie redenen om de voorstelling te gaan bekijken!
Dit neem ik mee naar de praktijk: de liedjes van Raf Walschaerts lijken soms echt op gezongen verhalen. De teksten zijn lang en zitten vol 'spreektaal'. In een derde graad is het wel eens leuk om dit uit te proberen: eerst schrijven de leerlingen kort een verhaal over een bepaalde gebeurtenis (blij, droevig, ...) en later zingen ze dit in op melodie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten