Op 12 oktober trok ik samen met enkele medestudenten naar Gent voor de workshop Trashbeatz, georganiseerd door Wisper.
De lesgever van dienst was Sven Verschuere, leraar percussie bij Tambor en zelf actief bij Trashbeatz.
Het doel van de les was het volgende: ritmes spelen en een eigen 'nummer' in elkaar boksen met niets meer of niets minder dan... afval!
Potten, pannen, bidons, emmers, blikken, stoelen, ... kortom àlles kon worden gebruikt.
Nadat we waren opgewarmd (en dit mag je heel letterlijk nemen, van 10 minuten "drummen" krijg je het behoorlijk warm!) en ons ritmegevoel hadden aangescherpt, mochten we experimenteren met de verschillende "instrumenten" en hun geluiden.
De meer ervaren percussionisten waagden zich af en toe aan een jamsessie, ik hield het bij de ritmes die we eerder in de workshop aanleerden.
Op het einde van de namiddag kozen we elk een instrument uit en stelden we een "nummer" samen. Het vergde enige oefening, maar we slaagden er uiteindelijk in om een leuk ritme te spelen, elk met zijn eigen afval-instrument.
Na drie uur was het welletjes en waren mijn oren dringend toe aan wat stilte :-)
Op woensdag 9 oktober kwam Raf Walschaerts zijn nieuwste show "jongen toch" voorstellen in het museumtheater in Sint-Niklaas.
Ik kende Raf Walschaerts van het cabaret duo "Kommil Foo" en was al een grote fan van zijn hese stem en manier van spelen en vertellen.
Aangezien het een try-out was, was het een kleine zaal en een beperkt publiek, wat meteen voor een heel intieme en persoonlijke sfeer zorgde.
Tijdens de voorstelling vertelt Raf over zijn ouderlijke huis, waar nu een bevriend koppel in woont. De vrouw van het koppel is een vroegere liefde van hem, waardoor hij niet veel van de man moet weten.
Hij wordt uitgenodigd voor een etentje en terwijl hij in zijn vroegere huis zit en er allerlei herinneringen naar boven komen, belt er een jonge man uit Syrië aan.
Hij wordt ook uitgenodigd voor het etentje en de gesprekken die volgen zijn eigenlijk niet echt na te vertellen.
Er worden sprongen gemaakt van vroeger naar nu, van realiteit naar hypothetisch, ...
Af en toe wordt het verhaal onderbroken door een liedje, steeds vol emoties en enkel begeleid door een gitaar.
Als afsluiter nog een mopje uit de show:
Een Indiër wil met zijn olifant de grens naar Pakistan oversteken. De Pakistaanse douanier houdt de man tegen en zegt: "sorry meneer, u mag de grens niet over met uw olifant."
De Indiër gaat terug, neemt een boterham, smeert er boter op en kleeft deze op de kop van de olifant. Daarna kleeft hij een boterham op het achterste van de olifant en zo keert hij terug naar de grens.
Opnieuw zegt de Pakistaanse douanier: "Meneer, ik zei toch dat u de grens niet over mag met uw olifant."
Daarop antwoordt de Indiër: "Ik mag toch wel tussen mijn boterham leggen wat ik wil zeker?!"
Hallo allemaal,
Welkom op mijn muzoblog!
Op deze blog kan je volgen wat ik op muzisch vlak allemaal beleef en ervaar en hoe ik evolueer.
Veel leesplezier!
Karen
Nadat we waren opgewarmd (en dit mag je heel letterlijk nemen, van 10 minuten "drummen" krijg je het behoorlijk warm!) en ons ritmegevoel hadden aangescherpt, mochten we experimenteren met de verschillende "instrumenten" en hun geluiden.
